زمين گهوار ه ي من بود

نويسنده:
دكتر رضا كشاورز

پيش گفتار
بشر موجودي است خودخواه كه از ابتداي تاريخ تنها به
دليل نيازهاي جسمي و جنسي و حس سلطه طلبي خود با بي
رحمي خاصي نسبت به طبيعت دست نخورد ه ي كره ي زمين
با تعرض به ساير همنوعان و موجودات اين كره خاكي،
متأسفانه به كمك تكنولوژي روزدر جهت نابودي زيستگاه
خود و ساير موجودات به پيش رفته و مي رود. در اين راستا
اگرچه اقداماتي در جهت متعادل نگه داشتن شرايط اجتماعي
و پيشگيري از بروز تنش بين انسا نها صورت مي گيرد؛ اما
بسياري از آنها نتيجه اي جز تخريب طبيعت ندارد. گرمايش
زمين، آلودگي هوا، اثر گلخانه اي، تسليحات شيميايي و
هسته اي و .... نتيجه ي چالش بين انسان ها و يا دخالت آنها در
طبيعت است. متأسفانه توسعه و توسعه يافتگي به جاي اين
كه باعث آرامش انسان ها شود سبب از هم گسيختگي روحي و

رواني و به هم خوردن نظم طبيعي و اكوسيستم حيات شده
است. برخي منابع طبيعي چون نفت و فرآورد ههاي آن در
رأس آلوده كننده هاي هوا، شرايط اقليمي و بالطبع شرايط
روحي بشر را در جهت درنده خويي تغيير داده است. انسان
امروزي انسان چند صد سال پيش نيست؛ بلكه انساني آموزش
منفي ديده با كمك امكانات روز است كه هيچگونه اعتمادي
به او نيست و اين سبب جدايي انسان ها از هم شده است
چيزي كه در جوامع غربي ديده مي شود و كم كم به سراغ
ساير جوامع نيز خواهد رفت. جاي تأسف آن جاست كه بشر
پاي خود را به فضا و ساير كرات نيز باز كرده و در آن جا نيز
دست به تخريب طبيعت تحت عناوين مختلف زده است.
كتاب حاضر حكايتي از ناملايمات و مصايبي است كه بشر بر
سر خود و ساير موجودات و كره ي خاكي زمين وارد كرده و
مي كند.

در جستجوي آب
اكنون درست سيصد سال از شليك موشك آمريكا بر
سطح كره ي ماه جهت ذوب كردن ي خهاي احتمالي در عمق
دره هاي تاريك ماه و پيدا كردن آب جهت ادامه ي حيات بر
سطح آن و يا ساير كرات مي گذرد. در آن زمان بسياري از
دانشمندان علوم فضايي معتقد بودند كه شايد بتوان در نواحي
از ماه كه هميشه در سايه قرار داشت يا به عبارتي تاريك بود
آب هاي يخ زده اي را كه مربوط به ميلياردها سال قبل بوده و
به وسيله ي شهاب سنگ ها و يا عوامل ديگر به آن جا رسيده
بود با ذوب كردن يخ هاي موجود در نقاط تاريك ماه استخراج
كرد. با توجه به اين كه طول هر روز ماه معادل بيست و نه روز
زمين بود و آفتاب مدت طولاني تري بر سطح آن مي تابيد به
طوري كه دماي حداكثر سطح آن را به صد و سي درجه ي
سانتي گراد بالاي صفر مي رسانيد به دليل گرماي زياد و

تبخير سريع، اين فرضيه از اساس اشتباه به نظر مي آمد. از
طرفي ديگر در دو قطب ماه مخصوصاً قطب جنوبي آن كه
نواحي تاريكي به دليل سايه ي دايمي وجود داشت گروهي
معتقد بودند به احتمال زياد در آن نواحي و در عمق در هها
مي بايست آب هاي يخ زده وجود داشته باشد.
با اين فرض بود كه عمليات پرتاب موشك جهت ذوب
كردن يخ هاي مذكور طي چند مرحله انجام شد. پس از پرتاب
موشك ها تا مدت چند سال هيچ اثري از آب در سطح ماه
يافت نشد. اگرچه گزار شهاي اوليه از وجود آب و اتم هاي
هيدروژن و اكسيژن به صورت پراكنده حكايت مي كردند اما با
پيگيري هاي بعدي تا مدت هاي طولاني مشخص شد كه
اتم هاي ذكر شده مربوط به سوخت موشك بوده و هيچ خبري
ازآب در سطح ماه نيست. به دليل سرماي فوق العاده ي آن
نقاط مي توان گفت: پس از اصابت موشك ها، انفجار سرد رخداده و گرماي لازم جهت ذوب كردن  یخ هاي فرضي ايجاد
نشده بود.جهت ايجاد گرماي زياد و پايدار شايد انفجار قوي
تري مثل انفجار اتمي لازم بود؛ اما گسترش اتم به فضا يعني
گسترش مصيبت به ماوراي جو زمين. به جاي تعجيل، در آن
مورد دانشمندان ترجيح دادند منتظر بمانند و اگر لازم شد
تعداد بيشتري موشك گرمازا طي سا لهاي بعد به ماه ارسال
كنند.
پيشرفتهايي كه بشر در مدت حدود دويست سال قبل از
آن تاريخ در تمام زمين ههاي علمي به خصوص امور فضايي و
تكنولوژي ارتباطات كرده بود معادل چندين برابر تمام
پيشرفتهاي او از اول ثبت تاريخ تا مد تهاي مديدي قبل از
آن بود. اگرچه كسي نمي دانست كه آيا در زما نهاي دور
صاحبان تمد نهاي قديمي به پيشرفت هاي بيشتري نسبت به
دوره ي اخير دست يافته بودند يا نه، اما آن چه رسماً ثبت و

نگهداري شده و به صورت مستند در آمده بود مربوط به حدود
دو قرن پيش ازتاريخ پرتاب موشك جهت ذوب كردن يخ ها
در ماه بود.
گاه گاهي در گوشه و كنار جهان ردپاهاي سئوال برانگيزي
از پيشرفت اعجاب انگيز بشر مربوط به دوران گذشته و ماقبل
تاريخ ديده م يشد ولي هميشه حلق هي گم شده اي در بين بود
كه نمي شد با دقّت بر روي نحوه ي به كار گيري ابزارها جهت
انجام اموري از قبيل حفّاري و ساخت برخي بناهاي سنگي
وغيره و نوع ابزارهاي به كار رفته انگشت گذاشت.
آنچه كه مشخص بود، اين بود كه بشر در طي يك دور هي
كوتاه دويست ساله با كشف و يا اختراع برخي چيزها به
صورت جهشي پيشرفت كرده بود و مثل اين بود كه دوران
كودكي خود را طي كرده و اينك بالغ شده بود. شايد بشريت
درگذشته هاي گنگ دور در مسير ديگري و با استفاده از

امكانات و وسايل و نيروهاي ديگري توانسته بود به پيشرفتهاي
زيادي دست يابد؛ اما هيچ اثر و نشان هي قابل استنادي از خود
نتوانسته بود بر روي كره ي خاكي باقي بگذارد.
اگر در سالهاي اخير برخي اتّفاقات اكتشافي و اختراعي
نيفتاده بود، مثلاً اديسون نيروي برق را اختراع نكرده بود يا
ديگران باروت، بمب، اتم، اتومبيل، هواپيما، رايانه، نيروي
جاذبه و غيره را كشف و اختراع نكرده بودند شايد بشر در
مسير ديگري با سرعتي متفاوت به پيش مي رفت و ديرتر به
خط پايان حيات بر روي سياره ي دوست داشتني زمين مي رسيد.
افسوس كه برخي از انواع بشر هيچگاه لذّت آرامش طبيعي
موجود در طبيعت دست نخورده را درك نكردند و با نيرنگ و
سوء استفاده از نيروهاي موجود، قطار زندگي را چنان با
سرعت راندند كه در آخرين ايستگاه هم نتوانست توقفي آرام
داشته باشد و به دره ي نيستي سقوط كرد.