در طبیعت نوعی عنكبوت وجود دارد كه پس از تخمگذاری در پوست درخت، با تنیدن تار بر تخمهای بیشمارش آنانرا از انظار پنهان نگه می دارد. پس از مدتی كه بچه عنكبوتها از تخم بیرون آمدند، عنكبوت مادر بی آنكه كوچكترین گرایشی برای آسایش خود داشته باشد، در پی یافتن غذای بچه هایش تكاپو می كند.
وقتی كه بچه عنكبوتها رشد نموده و آنقدر نیرومند شدند كه خود در پی شكار روند، مادر از فرط خستگی و ناتوانی از پای درآمده و میمیرد.
نوع دیگری عنكبوت هست كه پس از اینكه بچه هایش از تخم بیرون آمدند، بدن خود را كه از لحاظ غذایی، ماده ای مقوِی برای بچه عنكبوتها است، به خورد آنان می دهد!
با مشاهده این گذشت در بین موجودات حقیری چون عنكبوت، آیا جای خود خواهی برای انسان باقی می ماند؟