دوست داشتن

به نام حضرت دوست

سلام،حرفم رو با یه سوال شروع می کنم!

این مطلب داستان دو مرد متاهلی است که دور از همسرانشان به سفر رفته اند.یکی از آنها به دور از همسر خود به خوشگذرانی و عیاشی مشغول می شود.اما مرد دوم سر به زیر و پایبند اخلاقیات بود.

اکنون بشنویم نظر مرد دوم را درباره عشق و دوست داستن:

 مرد سر به زیر و وفادار گفت :

" به نظر من عشق فقط این نیست که کارهایی که محبوب را خوشایند است.بلکه معنای آن این است که از کارهایی که موجب ناراحتی و آزردگی خاطر محبوب می شود دوری جوییم.من چون می دانم که انجام حرکتی زشت از سوی من ، حتی اگر همسرم هم خبردار نشود ، می تواند روزی موجب آزردگی خاطر او شود و چه بسا این روز در آن دنیا و پس ازمرگ باشد ، باز هم دلم نمی آید خاطر او را مکدر سازم و به همین خاطر به عنوان نگهبان امانت او به شدت اصول اخلاقی را در مورد خودم اجرا می کنم و نسبت به آن سختگیر هستم ."

شیوانا سرش را به علامت تایید تکان داد و گفت :

" دقیقا این معنی عشق است . مهم نیست که برای ربودن دل محبوب چقدر از خودت مایه می گذاری و چقدر زحمت می کشی و چه کارهای متنوعی را انجام می دهی تا خود را برای او دلپذیر سازی و سمت نگاهش را به سوی خود بگردانی ، بلکه عشق یعنی اینکه مواظب رفتار و حرکات خود باشی و عملی مرتکب نشوی که محبوب ناراحت نشود .

این معنای واقعی دوست داشتن است ."

دوست عزیز پس اگر کسی شما رو واقعا دوست داشته باشه هرگز موجب ناراحتی شما نخواهد شد،حتی در مقابل کار نادرست شما رفتاری مناسب و شایسته خواهد داشت.

به قول گابریل گارسیا مارکز:

 "هیچ کس لیاقت اشک های تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو نمی شود."

امیدوارم عشق حقیقیتون رو پیدا کنید و در کنارش به آرامش برسید.